Beeldenrijk

Dit is een volledig herziene uitgave van de brochure Beeldenrijk: herkenning van begaafde en hoogbegaafde beelddenkers, en begeleiding in het basisonderwijs, uitgave van LiHSK (2006).

In deze brochure komen gegevens van twee ‘oevers’ samen: de kant van de wetenschap en de kant van de ouders. Een deel van de informatie is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, een deel op ervaringsverhalen van ouders. Doel van deze brochure is om een groep kinderen onder de aandacht te brengen waarvoor in Nederland geen term bestaat. Kinderen die intelligent, creatief en gevoelig zijn, maar o zo vaak onderpresteren en daardoor in de problemen komen.

De indruk bij velen is dat hoogsensitiviteit slechts betrekking heeft op de zintuiglijke en emotionele waarneming (met vaak overprikkeling tot gevolg) en niets van doen heeft met leren, leerproblemen of een bepaalde (hoge) intelligentie. In het boek Het hoogsensitieve kind van Elaine N. Aron, het standaardwerk over hooggevoelige kinderen, is weinig over een combinatie gevoeligheid/hoge intelligentie terug te vinden. Dat is opmerkelijk en, zo heeft Aron later aangegeven, ‘ironisch’, gezien het feit dat zij haar onderzoek naar hooggevoeligheid is begonnen bij hoogbegaafdheid. Tijdens het onderzoek merkte zij de vele overeenkomsten op tussen die twee aspecten. Ze zag echter ook dat de talenten van deze kinderen niet of nauwelijks tot ontplooiing kunnen komen door hun emotionele aard.

In deze brochure staat een groep kinderen centraal met een directe en complexe wisselwerking tussen een grote gevoeligheid, een hoge intelligentie en een visueel-ruimtelijke wijze van informatieverwerking (‘beelddenken’). Deze kinderen zijn intelligent, begaafd, sensitief, creatief, intuïtief en talentvol, maar we zien hen ook vaak onderpresteren. Beeldenrijk gaat in op de herkenning en begeleiding van deze groep kinderen.

De auteurs:

“Ik ben opgeleid tot informatiespecialist. Een informatiespecialist zorgt dat relevante en bruikbare informatie beschikbaar komt en voor iedereen toegankelijk is.

In mijn werk als informatiespecialist voor het Landelijk Informatiecentrum Hoog Sensitieve Kinderen (LiHSK) zie ik mezelf als een brug die twee oevers verbindt. Op de ene oever staan de ouders. Zij hebben behoefte aan informatie waarmee zij hun kind kunnen begrijpen en op de juiste manier begeleiden. Op de andere oever staan mensen die beschikken over de informatie waaraan ouders behoefte hebben, zoals psychologen en wetenschappers. Door theorieën, visies en wetenschappelijke gegevens te verzamelen, te selecteren en te beschirijven (bijvoorbeeld over onderzoek in de VS waarover in Nederland weinig bekend is) maak ik deze informatie toegankelijk voor ouders.

Het werk als informatiespecialist is echter geen eenrichtingsverkeer. Niet alleen wetenschappers beschikken over informatie, ook ouders doen dat. Wanneer ik bij een grote groep ouders signaleer dat zij te maken heeft met problemen waar ‘de andere oever’ weinig over weet of niet ontvankelijk (genoeg) voor is, dan is het mijn taak om die problemen als gegevens te verzamelen, te selecteren, te beschrijven en in toegankelijke vorm bij ‘de andere oever’ (dat kunnen leerkrachten zijn, hulpverleners of wetenschappers) kenbaar te maken.

In mijn ‘brugfunctie’ als informatiespecialist dien ik dus twee partijen. Ik sta niet slechts in dienst van wetenschappers; het past niet in mijn functie om alleen wetenschappelijk aangetoonde feiten aan de wereld te presenteren. Ik verzamel ook gegevens bij ouders, door objectief te luisteren naar hun verhalen, zorgen en problemen, en deze aan de wereld kenbaar te maken.”