Mijn juffrouw begrijpt mij niet!

Aan de hand van een vijftiental getuigenissen geeft de auteur een duidelijk beeld van wat hoogbegaafdheid is, hoe ouders en leerkrachten ermee omgaan.

Ouders die tegen een muur van onbegrip aanliepen in de school.

Hoogbegaafde kinderen die zich onbegrepen voelden en een hekel kregen aan de school.

Leerkrachten die grijze haren overhielden aan leerlingen met een onverzadigbare honger naar kennis.

Hoogbegaafden die in hun jeugd danig onderpresteerden zodat zij geen enkel diploma behaalden en later als volwassenen toch de motivatie vonden en slaagden in het leven.

Ook de zorgleerkracht vertelt haar bijdrage over de begeleiding van hoogbegaafden.

Het afwegen van de voor- en nadelen van het testen van kinderen: waar, wanneer en hoe testen.

De aanpak zowel in het reguliere onderwijs als in een methodeschool wordt toegelicht.

De auteur zoekt naar bruikbare aanwijzingen om op een positieve manier met hoogbegaafdheid om te gaan. Hoe je hoogbegaafden kan motiveren om vooropgestelde doelen te bereiken. De voor- en nadelen van verrijking, versnellen, plusklassen en kangoeroeklassen worden onderling vergeleken.

Een boek geschreven vanuit de basis en voor de basis, klaar duidelijk en begrijpelijk weergegeven voor ouders en leerkrachten. De reacties leren dat ouders er een geweldige steun in vinden en voor leerkrachten is het een hulp om er positief mee om te gaan. Ook hoogbegaafden herkennen zich in de getuigenissen en beseffen dat zij niet alleen staan.

De auteur

Na een 40-jaar lange loopbaan als onderwijzer en directeur verzamelde André Kerkhofs een aantal ervaringen en getuigenissen van ouders, leerkrachten en hoogbegaafden.

Recensie

Uit www.hoogbegaafdvlaanderen.be:

Wat drijft een oud-directeur van een basisschool om een boek over hoogbegaafdheid te schrijven? Mijnheer Kerkhofs heeft duidelijk een aantal wantoestanden gezien in het onderwijs in verband met hoogbegaafdheid, en dat merk je in het boek. Hij verzamelde verhalen bij ouders, en die vertellen in dit boek vooral de moeilijke momenten. De gedrevenheid om misverstanden de wereld uit te helpen, te zorgen dat hoogbegaafden al heel jong getest en herkend worden zodat ze in de basisschool echt tot hun recht kunnen komen, druipt van het boek. Kerkhofs toont met soms nogal scherp vertelde verhalen aan dat leerkrachten en scholen niet altijd doen wat moet. De mistoestanden komen uitgebreid aan bod, misverstanden ook. Het boek eindigt met een interview met een “hb kennend” CLB en de beschrijving van een school die wél een gedegen en overdachte aanpak heeft. In het boek vond ik verder de beschrijving van wat IQ testen meten ook sterk. Niet te technisch, maar wel duidelijk, zodat ouders kunnen lezen wat er wel (en niet) gemeten wordt. Dat geheimzinnige rond IQ tests mocht inderdaad wel eens de wereld uit. Mijnheer Kerkhofs, bedankt voor uw gedegen, doorleefde boek. Mag ik om een tweede boek verzoeken, in dezelfde stijl geschreven, dat een inventaris maakt van goede praktijkvoorbeelden?